Ergül Güner: Boğaz kanla dolu, ama geçilmez!

Düşman. Sahiden düşman. Sadece topuyla, tüfeğiyle değil; aklıyla, niyetiyle ve kibrinin tahakkümüyle. O düşman ki, sanır ki gökyüzüne çakan şimşekler, onun ateş gücüyle boy ölçüşebilir. O düşman ki, sanır ki bir milletin dizleri üzerine çökmesi, birkaç zırhlının demir gürültüsüyle mümkündür. Ama bilmediği bir şey var: Kiminin karnı aç, kiminin ayağı çıplak ama gözleri ölüme doymuş bir millet var karşısında. Çanakkale işte böyle bir meydan. Güzel günler göreceğini sananlar aldanıyor. Bu dünya kimseye güzel günleri müjdelemedi. Ve kimseye bedelsiz bir gelecek vaat etmedi. Çanakkale’de bir nesil, yeryüzünün en büyük cihadını verdi. Burada “Ben buradayım!” diyenler, bugün rüzgârda sallanan taşlarla, toprağa karışan bedenlerle anılıyor. Ama o gün, boğazı geçmeyi düşleyenler, geçemediklerini…