Geçen hafta beklenmedik bir şekilde kaybettiğimiz Ataköy Lemali esnafı, eski muhtarı ve İl genel meclisi ve belediye meclisi eski üyesi Mustafa Hacıabdullahoğlu’nu kendimi bildiğim en eski zamandan beri tanırım.
Kendisi çevrede en kısa yoldan başlıktaki ifadeyle tanınırdı. “Bilal’un Mustafa”… Özellikle köy ve yayla civarında herkes onu Bilal’ın Mustafa olarak bilirdi. Babası rahmetli Bilal amcayı da iyi tanırdım. Çok beyefendi, güngörmüş bir adamdı. Bu aile değdiği her insana fayda veren mümtaz bir aileydi. Bilal amcadan sonra onun bıraktığı yerden Mustafa abi görevi devralmıştı. Onlar hayatı kendi eksenlerinde yaşamayan, içinde yaşadıkları toplum için insiyatif alan, emek veren, fedakarlıkta bulunan mümtaz insanlardı. Mustafa abi babası Bilal amcaya göre daha farklı bir karakterde ama insanlara hizmet anlamında babası ile aynı istikametteydi. Babası Bilal amca daha ilmi siyaset erbabı, Mustafa abi ise fazlasıyla net ve dobra idi. O, köyünün, ilçesinin derdi ile dertlenen, yaşadığı coğrafyada insanların zenginleşmesini isteyen, daha iyi hizmet almaları için çırpınan biriydi. Bu doğrultuda zaman zaman agresifleşebilirdi. Ama gönlünün merhamet dolu olduğu konusunda kimsenin şüphesi olacağını düşünmüyorum. Benim için bir baba dostuydu, bir ağabeydi. Görüştüğümüzde samimi ve içten muhabbetimiz, Şur-Şinek takılmalarımız olurdu. Bu ani ölümüyle ziyadesiyle üzgünüm. Onu Çaykara olarak, Sultanmuratlılar, Vartanlı, Cerrahlılar olarak çok arayacağız, çok özleyeceğiz. “iyi bir insan öldüğünde ondan daha ziyade onu kaybeden topluma üzülün” der Farabi. Onun gidişi sonrası yerini dolduracak bir figür de görünmüyor maalesef. Allahım hesabını kolay eylesin. Yaptığı hayırları kendisine yoldaş eylesin.
Allah rahmet eylesin, biz bir ağabeyimizi, Ataköy büyük bir zenginliğini, büyük bir değerini kaybetti. Çok üzgünüm. Tüm aile efradına sabır ve metanet diliyorum.
Bu icerik www.caykaragazetesi.com alintidir.
